Sub brilanta suno kaj agrable blovetanta vento kolektiĝis aro da geamikoj en la somera kabano de Sten Broman kaj Kirsti. La malgranda pergolo kun blanka punta kurteno kaj ampelopso ofertis agrablan ŝirmon kontraŭ la lumo. Ĉirkaŭ 15 personoj, kun diversaj alven- kaj forirtempoj, de la aktivadaj regionoj de Sten - Örebro kaj Skövde kun ĉirkuaĵoj - kolektiĝis dum kelkaj horoj. Partoprenis ankaŭ la sekretario de SEF, Ann-Louise Åkerlund, hazarda gasto ĉe Vättern.

Oni inspektis la etan ĝardenon kun maturiĝantaj ĉerizoj, babilis kaj invititaj endome plenigis la stomakojn per vegetaraj hamburgoroj. Sekvis tradicie de tiaj aranĝoj frukta salato kun batita kremo. Ne sufiĉe: Kirsti ofertis ankaŭ kafon kun kukoj por konsumi en ĉambro aŭ pergolo.

Tro frue estis tempo foriri por ke Ann-Louise ne malkaptu la sudirantan trajnon de Töreboda.

Vi verŝajne aŭdis pri la surŝipa renkontiĝo, aranĝita por festi la 100-jaran jubileon de la unua Skandinava Esperantokongreso. Sep junuloj partoprenis - tri el Danio kaj kvar el Svedio.

Ni trovis similecojn kaj malsamecojn en la junulkulturoj de niaj landoj, ekzemple pri kartludoj kaj ekzameniĝfestado. Dum alia internacia renkontiĝo mi rimarkis ke la reguloj de Uno varias en Eŭropaj landoj. Nun mi scias ke eĉ danoj kaj svedoj malfacile konsentas pri tio. Do ni anstataŭe ludis hombingon, kvizon, Codenames kaj Dobble. Ni ne estis vestaĵe priparitaj por tiom bela vetero sed ĝuis la sunan antaŭtagmezon en Oslo. Estis mia unua vizito en Norvegio, kaj mi fieras ke mi sukcesis komuniki kun glaciaĵvendisto sen utiligi la anglan. Interne ni, kiel esperantistoj el la Duolingo-epoko, glate uzis Esperanton. Dankon al ĉiuj organizantoj de la Skandinava Kongreso pro interesa ideo kaj bona planado!

Iam dum la sekva printempo DEJO kaj la junulgrupo de Svedio pripensas fari kunlaboran junulan renkontiĝon. Ni invitos ankaŭ junulojn el aliaj nordiaj landoj. Kiel montris al mi Amikumu, estas multaj junaj lernantoj de Esperanto en niaj najbaraj landoj.

Ingrid Antonia

Dum la jarkunveno de Sveda Esperanto-Federacio la 11-an de majo 2018 sur la ŝipo inter Oslo kaj Kopenhago Puff Östling, kiu jam estis estrarano ekde 2013, elektiĝis nova prezidanto post Olof Pettersson, kiu denove fariĝis vicprezidanto.

Restas en la estraro Ann-Louise Åkerlund kiel sekretario, Olof Pettersson kaj Arnulf Naif kiel estraranoj, kaj Jin Guo kiel anstataŭanto. Nova estrarano fariĝis Tatu Lehtilä el Stockholmo kaj nova anstataŭanto Lotta Lauritz el Ersnäs apud Luleå. Tatu dum pluraj jaroj estis prezidanto de la Stokholma klubo, kaj Lotta aktivis en norda Svedio.

Anita Dagmarsdotter estis elektita membro de la Elektoprepara grupo kune kun Siv Burell de Gotenburgo, kaj Soile Lingman de Stokholmo kiel anstataŭanto. Ulrika Hoppe estis elektita revizora anstataŭanto kune kun la reelektitaj Per-Olov Johansson el Malmö kaj Jill Hillford el Helsingborgo.

Ni dankas al la malnova estraro kaj funkciuloj, precipe al Anita kaj Ulrika kiuj forlasas la estraron. Anita jam avertis kiam ŝi fariĝis kasisto antaŭ du jaroj ke tiu periodo estu ŝia lasta kiel estrarano. Ŝi esperantiĝis en sia 17a jaro kaj ĉijare festos sian 80an jariĝon. Dum la jaroj ŝi ofte havis respondecajn kaj funkciulajn rolojn, la lastaj du kiel kasisto sed antaŭ tio dek jaroj kiel nia librotenisto.

Åke Näsholm gvidas sukcesan kurson de Esperanto ĉe la studasocio Bilda, en Sundsvall. Dum la pasintaj monatoj okazis tri agrablaj renkontiĝoj inter la membroj de la klubo Amika Rondo kaj la kursanoj. La lastan fojon ĉeestis 14 personoj. Ni kafumis, kantis kaj babilis. Anna kunportis bongustajn bakaĵojn. Ingrid N montris librojn en Esperanto, interalie unu kun belaj bildoj de bestoj. Gunnar kaj Jalle ludis ukulelojn. Åke kantis kanton el Hungario. Anna-Greta laŭtelgis tekston pri esperantisto el la ĉirkaŭaĵo. Ŝi memoris ke kiam ŝi estis infano li provis instrui al ŝi Esperanton, sed ŝi estis tro timida tiutempe. Helene rakontis pri sia vojaĝo al kongreso en Seulo, inkluzive la aventuron sur la transsiberia fervojo. Estis ĝojplena renkontiĝo dum kiu ni lernis multe kaj inspiriĝis. La antaŭaj estis same bonetosaj.

TVÅSPRÅKIGT INLÄGG

Det börjar bli tradition att SEF, Esperantoförlaget och en representant för klubben i Umeå ser till att esperanto syns med ett bokbord på den litterära festivalen LittFest som går av stapeln i mars sedan 2007. I Umeå Folkets Hus samlas ca 150 utställare och föredragshållare under 3 dagar för att informera ca 19 000 besökare.

Evenemanget är mycket mindre än Bok- & biblioteksmässan i Göteborg, men flera andra utställare på plats anser att LittFest just därför är bättre. Det är inte lika stort och stressigt. Besökare har tid att stanna upp och prata, vilket också underlättas av att ljudvolymen i lokalerna är lägre.

Genomsnittsåldern på besökarna är relativt hög, och värt att notera är att dessa i allmänhet har hört talas om esperanto, medan ungdomar hör och ser det för första gången. Därför gäller det att inte vänta på att de tar kontakt självmant, utan att man är aktiv och säljer in budskapet när de kommer förbi. Jag orkade inte stå på fötterna hela tiden, men åtminstone ett tiotal ungdomar fick en snabblektion samt information. Deras reaktion var överraskning och intresse. Årets mest positiva möte skedde med en pensionerad gymnasielärare som berättade att hon informerat elever om esperanto i ämnet Människans språk, även om hon själv inte visste så mycket. Jag satte en av Bertil Nilssons Introduktion till esperanto i näven på henne och sa att vi bjuder på den. ”Oh, en grammatik!” sa hon glatt. Ibland går det lätt…

Mina utställargrannar sa att det blir större varje år, och Folkets Hus kändes lite litet. Tidigare har Ann-Louise åkt från Helsingborg, och i år åkte jag från Skaraborg. Resorna är lite onödigt långa och det skulle vara väldigt trevligt om vi kunde hitta någon längre norrut som skulle vara intresserad av att hjälpa till att vakta bokbordet år 2019.

Stella Lindblom