LEGU EN ESPERANTO SUBE

Nyheterna varnade för värmerekord på uppåt 50°C på den Iberiska halvön i början av augusti. Riktigt så varmt blev det inte men IJK 2018 blev verkligen ett arrangemang i sommarens tecken. Det lilla arrangörsteamet arbetade otroligt hårt för att se till att alla deltagare, som var över 250 i antal, skulle trivas och ha roligt.

Applåder genljuder bussen. Det är mitt i natten och vi som landade i Lissabon har äntligen kommit fram till Badajoz. För mig har kongressen redan börjat; på vägen har jag lärt känna en kille från Brasilien och diskuterat skillnaderna mellan våra hemländer.

De närmaste dagarna tillbringas till stor del utomhus på kongressområdet. Det finns en rejäl pool som snabbt blir mångas favoritställe. Ena dagen leder scouterna ett livligt vattenkrig, den andra är det medeltida danser eller frisbee som gäller. Jag är med så mycket jag orkar. Något jag inte missar är konserterna, också de ute under en vacker himmel. Scenen är dekorerad med små lampor och vackert tyg. Jag dansar, sjunger och applåderar med mina gamla och nya vänner till reggae med Jonny M, spanskt gung med ett lokalt band eller akustiskt med Tim Gallego. Målningsworkshop, karaoke, biovisning, stjärnskådning och politisk debatt är andra häftiga programpunkter.

Som vanligtvis på IJK äter alla tillsammans i något som liknar en skolmatsal. Maten är skaplig, billig och lättillgänglig och det finns både vego och kött. Måltiderna är ett grymt tillfälle att träffa nya personer, för man slår sig ner där det finns plats.

Baren tjänar som glasskiosk på dagarna och dansgolv på nätterna. Ett av mina främsta minnen från kongressen är när Gangnamstyle spelas. En ring bildas naturligt kring två koreaner som kan verserna och leder dansen i refrängen, som vi skrålar tillsammans.

 Det är tradition på många esperantoungdomsträffar att bjuda på något att äta eller dricka från sitt land. I Badajoz tar vi bussen till torget och ställer upp en liten mässa. Jag har med mig en stor burk med syltkakor gjorda på hjortron. De flesta känner inte till bäret och jag förklarar gärna, men jag ser till att smita iväg för att själv uppleva de andras godsaker. Vietnam, Ryssland, Argentina, Italien, Frankrike och många fler är representerade. Den Nya Zeeländska chokladen hade tyvärr smält. Mest spännande tycker jag är Benins bidrag, krispiga saker stora som ärtor av olika former, några söta andra salta. De köps tydligen i plastflaskor och äts som de är i samband med en måltid. Svenske Martin Wiese står för en konsert som avslutar festivalen.

Några fantastiska personer ställer upp och ordnar den så kallade “lyssnartjänsten”. Till dem kan man komma och prata om man känner sig obekväm på något sätt, till exempel på grund av en kulturchock, för att man har bråkat eller fått ett olyckligt besked hemifrån. Jag blir rörd av initiativet. Förståelse för andra genomsyrar hela evenmanget, något som jag upplevt tidigare i rörelsen också.

Tänk så mycket vi ungdomar kan åstadkomma! Det känns stort att vara en del av det.

Skrev: Ingrid Antonia

Foto: Ariel Palmer, TEJO.

 

Somera etoso dum grandioza junula renkontiĝo

La novaĵoj avertis pri varmorekordo je 50°C sur la Iberia duoninsulo komence de aŭgusto. Ne iĝis ĝuste tiom varme sed IJK 2018 vere iĝis someretosa evento. La malgranda organiza teamo laboris nekredeble forte por ke ĉiuj partoprenantoj, kiuj estis pli ol 250, sentu sin bone kaj amuziĝu.

Aplaŭdoj aŭdeblas en la buso. Estas meze de la nokto kaj ni kiuj surteriĝis en Lisbono finfine alvenis al Badaĥozo. Por mi la kongreso jam komenciĝis; survoje mi ekkonis brazilanon kaj diskutis la diferencojn inter niaj hejmlandoj.

La sekvaj tagoj estas pasigataj grandparte ekstere ene de la kongresejo. Estas naĝejo kiu rapide iĝas la plej ŝatata loko de multaj personoj. Unu tago la skoltoj gvidas viglan akvobatalon. Alia tago okazas mezepoka danco aŭ ĵetado de flugdisko. Mi partoprenas tiom kiom mi povas sen tute elĉerpiĝi. Io kion mi ne maltrafas estas la koncertoj, ankaŭ ili sub bela ĉielo. La scenejo estas ornamita per malgrandaj lampoj kaj ŝtofo. Mi dancas, kantas kaj aplaŭdas kin miaj malnovaj kaj novaj amikoj je regeo de Jonny M, hispanan muzikon de loka grupo kaj akustika muziko de Tim Gallego. Arta ateliero, karaokeo, kinejo, astronomia promeno kaj politika debato estas aliaj mojosaj programeroj.

Kiel kutime dum IJK ĉiuj manĝas kune en loko kiu similas al lerneja manĝejo. La manĝaĵo estas en ordo, malmultkosta kaj facile akirebla kaj estas kaj vegana/vegetara kaj vianda. La manĝoj estas bonega ŝanco renkonti novajn homojn, ĉar oni sidiĝas kie estas libera loko.

La drinkejo funkcias kiel glaciaĵvendejo tage kaj diskejo nokte. Unu el miaj plej bonaj memoroj de la kongreso estas kiam ludiĝas la kanto Gangnam Style. Nature formiĝas rondo ĉirkaŭ du koreanoj kiuj konas la versojn kaj gvidas la dancon en la rekantaĵo, kiun ni kriaĉas kune.

Estas tradicio dum multaj esperantorenkontiĝoj ke oni disdonas manĝaĵon aŭ trinkaĵon el sia lando. En Badajozo ni prenas la buson al la placo kaj konstruis etan foiron. Mi havas kun mi syltkakor (konfitaĵkukojn) faritaj kun kamemoroj. La plejmultaj ne konas la beron kaj mi volonte klarigas, sed mi certiĝas ke mi povas dum iom da tempo eskapi kaj mem sperti la bongustaĵojn de la aliaj. Vjetnamio, Rusio, Argentino, Italio, Francio kaj multaj, multaj pli estas reprezentitaj. La Novzelanda ĉokolado bedaŭrinde fandiĝis. La plej interesa al mi estas la benina tablo; iuj keksecaj aferoj same grandaj kiel pizoj kun diversaj formoj, kelkaj dolĉaj kaj aliaj salaj. Ŝajne oni aĉetas ilin en plastaj boteloj kaj manĝas ilin antaŭ aŭ post manĝo. Sveda Martin Wiese faras koncerton kiu finas la festivalon.

Kelkaj mirindaj homoj volontulas kaj organizas “La aŭskultan servon”. Al ili oni povas iri kaj paroli se oni sentas sin malkomforta iel, ekzemple pro kultura ŝoko, kverelo aŭ malgaja mesaĝo de hejme. La iniciato kortuŝas min. Interkompreno fluas tra la tuta evento, io kion mi ankaŭ spertis antaŭe en la movado.

Estas tiom multe kion ni junuloj povas fari! Sentigas min grandioze esti parto de tio.

Skribis: Ingrid Antonia

Fotis: Ariel Palmer, TEJO.